WIXLIB

APA R A S A I S A N G B A G O AT B U H AY N APA G PA PA H AYA G N G E B A N G H E LY Ong Arkidiyosesis ng Maynila ay unang nagbalak ng isang pagtitipon upangmabigyang pagninilay at pagsasagawa ang mensahe at sulat ng Santo Papapatungkol sa Makabagong Ebanghelisasyon sa pagsisimula ng taong ito.Ngunit ang balaking ito ay ninais rin ng ibang mga karatig na diyosesis na maranasan kung kaya sila rin ay nakiisa. Sa huli,kahit ang ibang mga diyosesis na malalayo na nakarinig nito ay nais rin na makiisa. Kung kaya nabuo ang plano para saisang pambansang pagtitipon, ang unang Philippine Conference on New Evangelization, na idinaos noong October 16-18,2013, sa University of Sto. Tomas, Manila. Naging isang malaking biyaya ang pagpayag at pagpapa-ubaya ng UST namagamit ang kanilang lugar na napaka-ganda.Ang Conference ay dinaluhan ng mga representatives mula sa iba’t-ibang sektor ng simbahan, lalo na ang mgalayko. Nagkaroon ng maraming mga topics at venues na maaaring mapili ng mga participants. Naging napaka-buhay atmayaman rin ng mga pagbabahagi ng mga panauhing mga sikat na tao. Isang kapansin-pansin ay ang preparasyon ngunibersidad na hindi matatawaran sa husay.Naging una rin sa kasaysayan ang pagbibigay ng Santo Papa ng kanyang mensahe atpagbabasbas sa pamamagitan ng recorded video, na kanyang ginawa buong-buo sapagsasalita ng English. Nasabi na ang mga Pilipino lamang ang nakapag-pagawa nito sa isangSanto Papa. Laman ng kanyang mensahe ang pagbati, at pakiusap sa mga Pilipino na patuloyipahayag si Hesus lalo na sa mga mahihirap, at huwag manghina patungkol dito. Sa hulihan ngmensahe ay nagsalita pa ng Tagalog ang Santo Papa. Ikinagalak ng lahat ng naroroon angmuling pakiki-isa ng Santo Papa.Ang pagsasara ng Conference ay naging emosyonal rin, at tunay ngang nakaka-kilabot,dahil sa pagsisindi ng kandila ng bawat participant at pagbibigay pangako na ipapahayag palagiat sa lahat si Kristo. Umalingaw-ngaw sa salita, at sa text na ipinaki-usap ng Cardinal Tagle nagawin ng lahat, ang mga katagang GOD MAKES ALL THINGS NEW, bilang battle cry atinsprisasyon para misyon ng lahat ng naroroon.Ang delegasyon ng ating parokya ay pinangunahan ng mga officers at members ngParish Pastoral Council. Ipinagpasalamat nila ang pagkakataon na sila ay nakasama saConference, at kanila ring ibinahagi ang kanilang mga karanasan at pagninilay sa Conferencena ito sa nakaraang pulong ng Pastoral Council.Inaasahan na ang ating mga programa, mga organisasyon, at mga volunteers saparokya ay sisikaping makita, maisama at maisa-gawa ang mga bunga at hamon ng Conference on New Evangelization.Binibigyang pansin rin nito ang mga bagong sektor na umuusbong sa ating lipunan ngayon. Hindi na lamang babae o lalaki,matanda o bata, Kristiyano o hindi, ang batayan ng pagkilala sa mga tao. Kailangang mabigyang pansin ang lahat:manggagawa, politiko, estudyante, propesyonal, gays at lesbians, OFW at kanilang pamilya, mga pinuno at mga makapangyarihan, at marami pang iba na natatangi sa ating panahon.Ang hamon ng bagong ebanghelisasyon ay para sa lahat ng mananampalataya. Hanapin nawa ng bawat isa sakanilang buhay, kanilang kakayahan at kanilang pagkakataon na patuloy na maipahayag si Hesus sa ating panahon. Tayonglahat ay bahagi ng gawaing ito ni Hesus, na matukoy natin ang lahat ng sulok ng mundo at maipakilala ang ating Diyos.Source: elizationIsang Krus ang inilukluk sapagsisimula ng ConferenceFr. Herminio DagohoyAng Rector ng USTMaraming mga sikat na personalida angnagbahagi kasama ang Cardinal TagleSi Coco Martin ay nagbahagi ng kwento niyaNaluha muliang Cardinal Tagle

Features.MINISTRY OF ALTAR SERVERSKasaysayan ng Ministeryo ng Taga-Paglingkod sa AltarNang matapos ang ikalawang konsilyo vaticano (Vatican Council II) ay binigyan ng pribilehiyong maglingkod ang mgamananampalataya sa sanctuary bilang mga lingkod sa altar (altar servers). Ang pangunahing katungkulan ng isang altarserver or sakristan ay ang umalalay sa pari sa mga pagdiriwang ng liturhiya sa Misa. Sila rin ang nagdadala ng krus saprusisyon, nagbabatingaw ng kampana, nagdadala ng insenso at kandila. Kadalasan ang kanilang kasuotan tuwing may misa ayputing sotana na katulad nang sa pari.Ang ating mga sakristan sa parokya ay binubuo ng mgakabataang lalaki na may edad 9 hanggang 22 na taong gulang. Angpaghuhubog sa mga sakristan ay sa pamamagitan ng Weekly Formation at meeting. Ang sentro nito ay maipakilala ang pananampalatayang Katoliko, mga turo ng simbahan, mga debosyon sa mga santo atsa mahal na Inang Maria at maging isang mabuting Katolikong maymatibay na saligang pananampalataya. Kasama rin dito ang tuwinangMarian Devotion kung Sabado, ang buwanang Brother’s Day na ngayong buwan ay may temang Survivor-M.A.S: Out Laugh & Out Smart.Mayroon ding mga pilgrimage kung saan ay dumadalaw ang mga sakristan sa iba’t-ibang simbahan upang mapalalim pa ang kanilangdebosyon at pananampalataya, at kapatiran sa ibang parokya.Sa kabuuan, ang Ministry of Altar Servers (MAS) ng atingparokya ay patuloy na isinasabuhay ang mga aral at turo ngPanginoong Hesus at ng simbahan na may kasabay na kagalakan sapagsisilbi at disiplina sa tulong at gabay ng ating Coordinator/Formatorna si Bro. JC Recto. Marami pa maaaring malaman tungkol sagawaing ito sa aming website na may address na: www.ministryofaltarservers.comFromAAshestoAshesBy: Heddy Christine Woofamily always has its way of softening the experience of the death of a loved one, and even its imminent happening. Manyavoid the word “death” itself and hide in the more comfortable words like “passing over”, “being not with us anymore”, “resting”,“has gone ahead of us”, “is waiting for us”, and many more. It is never easy to talk about death, much more face it.It was 16 years ago, when our mother got seriously ill, that we as a family has to deal with this ultimate concern, death. Shehas always made us know of what she wanted for her funeral and how things are to be carried out when her time here on earth comesto an end. As children, the discussion and plan for her resting place was something we have to face and prepare for. Although she already had a place beside my father in a cemetery, my mother, being a devout Roman Catholic, wanted her final resting place to be neara church. Since we do not have any idea on where to look, it was fortunate that a church we go to in San Juan was offering spaces forinterment at that time. We inquired about it and found out that the spaces offered were for the cremated remains only. We told ourmother about it and she readily consented.When our mother passed away last year, she was given the funeral mass before cremation and the 9-day novena mass. Onthe day of her interment, blessings and prayers were also accorded her as the final rites, with hope that she is happy and at peacewhere we have laid her. Indeed, one full cycle of coming from ashes to going in ashes.What is cremation?Cremation is commonly known as the process of reducing a body to bone fragments through the application of intense heat.The bone fragments are then pulverized, placed in a container such as an urn and then returned to the family.Is cremation accepted by the Catholic Church?Since 1963, the ban on cremation had been lifted by the Congregation for the Doctrine of the Faith, allowing it in certain circumstances as long as the reasons for choosing cremation were not contrary to the Christian belief. The same was stated in the Catechismof the Catholic Church: “The Church permits cremation, provided that it does not demonstrate a denial of faith in the resurrection of thebody” (CCC no. 2301).Funeral RitesIt is stated in the Order of Christian Funerals (#413): The Church clearly prefers and urges that the body of the deceased bepresent for the funeral rites, since the presence of the human body better expresses the values which the Church affirms in those rites.By this, it means that the Church discourages immediate cremation. If possible, the body should be present during the funeral massand that cremation will only take place after this.Final RespectAnd also from the Order of Christian Funerals (#417): The cremated remains of a body should be treated with the same respectgiven to the human body from which they come. This includes the use of a worthy vessel, the manner in which they are carried, the appropriate placement and transport, and the final disposition. It should be buried in a grave or entombed in columbarium. The practice ofscattering cremated remains, or keeping cremated remains in the home are not the reverent disposition that the Church requires.2