WIXLIB

"Στο σπιτάκι του κηπουρού υπάρχει ένα παραπανίσιο κλειδί, από τότεπου θυμάμαι τον εαυτό μου! Χθες τη νύχτα δεν παραβίασε κανείς τηνπόρτα! Ούτε έσπασε κανένα παράθυρο! Το μόνο που χρειαζόταν νακάνει ο Φρανκ ήταν να γλιστρήσει αθόρυβα στο μεγάλο σπίτι, την ώραπου κοιμόμαστε όλοι." Οι χωρικοί αντάλλαξαν βλοσυρά βλέμματα."Ποτέ δε μ' άρεσε η φάτσα του", γρύλισε κάποιος που καθόταν στομπαρ."Του πείραξε τα μυαλά ο πόλεμος, αν θέλετε τη γνώμη μου", είπε οταβερνιάρης."Εγώ δε θα 'θελα για τίποτε στον κόσμο να του μπω στο μάτι, έτσι,Ντοτ;" ακούστηκε από μια γωνιά μια ζωηρή γυναικεία φωνή."Ναι, είναι πολύ οξύθυμος", συμφώνησε ο Ντοτ γνέφοντας ζωηρά,"θυμάμαι μια φορά όταν ήταν μικρός."Κι έτσι, το άλλο πρωί, στο Λιτλ Χόνγκλετον δεν αμφέβαλλε κανείςγια την ενοχή του Φρανκ Μπράις.Στη γειτονική κωμόπολη όμως, το Γκρέιτ Χόνγκλετον, μες στο μουντόκαι καταθλιπτικό αστυνομικό τμήμα, ο Φρανκ επαναλάμβανεπεισματικά, ξανά και ξανά, πως ήταν αθώος και πως το μόνο πρόσωποπου είχε δει κοντά στο σπίτι την ημέρα του θανάτου των Χερτ ήτανένας άγνωστος έφηβος, με μαύρα μαλλιά κι ωχρή επιδερμίδα. Κανείςάλλος στο χωριό δεν είχε δει αυτό το αγόρι και οι αστυνομικοί ήτανσίγουροι πως επρόκειτο για αποκύημα της φαντασίας του.Ωστόσο, ενώ τα πράγματα φάνταζαν πολύ άσχημα για τον Φρανκ, ήρθε ηιατροδικαστική έκθεση και τα άλλαξε όλα.Η αστυνομία πρώτη φορά διάβαζε μια τόσο παράξενη έκθεση. Οιιατροδικαστές που είχαν εξετάσει τα πτώματα είχαν καταλήξει στοσυμπέρασμα ότι οι Χερτ δεν είχαν δηλητηριαστεί ούτε μαχαιρωθεί,δεν είχαν πυροβοληθεί ούτε στραγγαλιστεί, δεν είχαν πεθάνει απόασφυξία και γενικά δεν τους είχε πειράξει κανείς. Μάλιστα,συνέχιζε το πόρισμα με έκδηλη την αμηχανία των γιατρών, έχαιρανάκρας υγείας - αν εξαιρούσε κανείς το γεγονός ότι ήταν νεκροί.Ωστόσο οι γιατροί σημείω1213ναν (σαν να ήταν αποφασισμένοι να Βρουν οπωσδήποτε κάποιο πρόβλημαστα πτώματα) ότι στα πρόσωπα τους ήταν αποτυπωμένη μια έκφρασηπανικού. Όπως σχολίασαν εκνευρισμένοι οι αστυνομικοί, πούακούστηκε να πεθάνουν ταυτόχρονα τρεις άνθρωποι από την τρομάρατους;Καθώς λοιπόν δεν υπήρχε καμιά απόδειξη ότι οι Χερτ είχανδολοφονηθεί, η αστυνομία αναγκάστηκε να αφήσει τον Φρανκ ελεύθερο.Οι Χερτ θάφτηκαν στο κοιμητήρι του Λιτλ Χάννκλε-τον και για έναδιάστημα ο κόσμος επισκεπτόταν τους τάφους τους από περιέργεια.Προς μεγάλη έκπληξη των χωρικών, ο Φρανκ Μπράις επέστρεψε στοσπιτάκι του στο κτήμα τους προκαλώντας έτσι τη γενική καχυποψία."Κόβω το κεφάλι μου ότι αυτός τους σκότωσε κι ας λέει ότι θέλει ηαστυνομία", σχολίασε ο Ντοτ στην Ταβέρνα του Κρεμασμένου. "Κι ανείχε λίγο φιλότιμο, θα έφευγε από δω αφούξέρει ότι ξέρουμε".Ο Φρανκ δεν έφυγε. Έμεινε να φροντίζει τον κήπο για τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

επόμενη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο Σπίτι των Χερτ, κιαργότερα για τη μεθεπόμενη - καμιά δεν έμεινε πολύ. Ίσως έφταιγεεν μέρει και η παρουσία του Φρανκ που οι νέοι ιδιοκτήτες είπαν ότιείχε μια νοσηρή ατμόσφαιρα αυτό το σπίτι, το οποίο, μένονταςακατοίκητο, άρχισε να ρημάζει.Ο τωρινός πλούσιος ιδιοκτήτης του Σπιτιού των Χερτ δε ζούσε εκείούτε είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στο χωριό έλεγαν ότι το είχεγια "φορολογικούς λόγους", αν και κανείς δεν ήξερε τι ακριβώςσήμαινε αυτό. Όμως ο πλούσιος ιδιοκτήτης εξακολουθούσε να πληρώνειτον Φρανκ για να περιποιείται τον κήπο. Εκείνος κόντευε πια νακλείσει τα εβδομήντα εφτά, βαριάκουγε και δεν μπορούσε να λυγίσειτο χτυπημένο του πόδι αλλά, όταν είχε καλό καιρό, περιποιόταν ταπαρτέρια, μολονότι τα ζιζάνια είχαν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος.Τα ζιζάνια δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα του Φρανκ. Τα παιδιά τουχωριού διασκέδαζαν πετώντας πέτρες στα παράθυρα του Σπιτιού τωνΧερτ. Αλώνιζαν με τα ποδήλατα τους πάνω στο γκαζόν, για το οποίοφρόντίζε τόσο σκληρά ο Φρανκ. Καναδυό φορές μάλιστα μπήκαν μες στοπαλιό σπίτι για να τον προκαλέσουν. Ήξεραν την αφοσίωση του γεροΦρανκ στο σπίτι και στο κτήμα. Έτσι λοιπόν διασκέδαζαν όταν έτρεχεκούτσα κούτσα στον κήπο, κραδαίνοντας τη μαγκούρα του και ξεστομίζοντας απειλές. Ο Φρανκ από την πλευρά του πίστευε ότι ταπαιδιά τον τυραννούσαν επειδή τον θεωρούσαν δολοφόνο, όπως οιπατεράδες κι οι παππούδες τους. Έτσι, όταν ξύπνησε μιαναυγουστιάτικη νύχτα και είδε κάτι πολύ παράξενο στο παλιό σπίτι,υπέθεσε πως τα παιδιά είχαν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα στηνπροσπάθεια τους να τον βασανίσουν.Τον είχε ξυπνήσει το πονεμένο του πόδι τώρα στα γεράματα τονπονούσε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σηκώθηκε και κατέβηκεκουτσαίνοντας στην κουζίνα για να γεμίσει τη θερμοφόρα με ζεστόνερό και να ανακουφίσει το πονεμένο του γόνατο. Καθώς στεκότανμπροστά στο νεροχύτη και γέμιζε το βραστήρα, έριξε μια ματιά στοσπίτι και είδε φως στα παράθυρα του πάνω ορόφου. Κατάλαβε αμέσωςτι συνέβαινε. Τα παιδιά είχαν διαρρήξει ξανά το σπίτι και από τοφως που έτρεμε, έκρινε ότι είχαν ανάψει και φωτιά.Ο Φρανκ δεν είχε τηλέφωνο κι εκτός αυτού ήταν πολύ καχύποπτος μετην αστυνομία από την εποχή που τον είχαν συλλάβει και ανακρίνειγια το φόνο των Χερτ. Άφησε ευθύς το βραστήρα, ανέβηκε στο πάνωπάτωμα όσο πιο γρήγορα του επέτρεπε το δύσκαμπτο πόδι του και λίγαλεπτά αργότερα, ντυμένος, βρισκόταν ξανά στην κουζίνα. Ξεκρέμασετο παλιό σκουριασμένο κλειδί από το γαντζάκι κοντά στην πόρτα,πήρε τη μαγκούρα του και κίνησε μες στη νύχτα.Στην εξώπορτα του Σπιτιού των Χερτ δεν υπήρχαν σημάδια παραβίασης,ούτε στα παράθυρα. Ο Φρανκ έκανε το γύρο του σπιτιού και πήγε απότη μεριά της κουζίνας, στη σχεδόν κρυμενη από τον κισσό πόρτα της,έβαλε το παλιό κλειδί στην κλειδαριά και την άνοιξε αθόρυβα.1415Μπήκε στην τεράστια κουζίνα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.Ωστόσο, παρ' όλο το σκοτάδι, θυμόταν πού βρισκόταν η πόρτα πουοδηγούσε στο διάδρομο και κατευ- :Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θύνθηκε ψηλαφητά προς τα κει ενώ τα ρουθούνια του πλημμύριζε ημυρουδιά της κλεισούρας. Είχε τα αφτιά του τεντωμένα μήπως ακούσειθορύβους ή ομιλίες από το πάνω πάτωμα. Έφτασε στο διάδρομο, όπουέμπαινε λίγο περισσότερο φως από τα μεγάλα παράθυρα που πλαισίωναντην εξώπορτα, και ανέβηκε την πέτρινη σκάλα. Από μέσα τουευγνωμονούσε το παχύ στρώμα της σκόνης που έπνιγε τον ήχο από ταβήματακαι τη μαγκούρα του.Στο κεφαλόσκαλο, ο Φρανκ έστριψε δεξιά και είδε αμέσωςπού βρίσκονταν οι απρόσκλητοι επισκέπτες: στο βάθος του διαδρόμου,μια πόρτα ήταν μισάνοιχτη και το τρεμουλιαστό φως που έβγαινε απότο άνοιγμα σχημάτιζε στο σκοτεινό πάτωμα μια μακρόστενη χρυσαφιάλωρίδα. Ο Φρανκ πλησίασε σιγά σιγά κρατώντας σφιχτά τη μαγκούρατου. Καναδυό μέτρα πριν φτάσει, μπόρεσε να διακρίνει ένα τμήμα απότο εσωτερικό της κάμαρας.Ξαφνιασμένος, διαπίστωσε πως το τζάκι ήταν αναμμένο.Έμεινε ασάλευτος κι αφουγκράστηκε, γιατί μέσα από το δωμάτιοακουγόταν μια αντρική φωνή άτολμη και φοβισμένη. "Έχει μείνειλίγο ακόμα στο μπουκάλι αν πεινάς, άρχονταμου"."Αργότερα", αποκρίθηκε μια άλλη φωνή. Ήταν κι εκείνηαντρική αλλόκοτα στριγκή και παγερή σαν αιφνίδιο ρεύμα ψυχρούαέρα. Είχε κάτι αυτή η φωνή που έκανε τις λιγοστές τρίχες τουΦρανκ να σηκωθούν όρθιες. "Πήγαινε με πιο κοντάστη φωτιά, Ποντικοουρά".Ο Φρανκ έστρεψε προς την πόρτα το αριστερό του αφτί, το καλό.Άκουσε τον ήχο που κάνει ένα μπουκάλι όταν το ακουμπάς πάνω σεσκληρή επιφάνεια κι έπειτα το τρίξιμο μιας βαριάς καρέκλας που τησέρνουν στο πάτωμα. Προς στιγμήν μπήκε στο οπτικό του πεδίο έναςμικροκαμωμένος άντρας που είχε την πλάτη γυρισμένη προς τη

harry potter and the goblet of fire Από τις εκδόσεις bloomsbury, Λονδίνο 2000 Τίτλος βιβΛίου: Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς Συγγραφέας: j. Κ. ροwling Μετάφραση: Καίτη Οικονόμου Επιμέλεια - Διόρθωση κειμένου: